publicerad: 2015
rättfärdigande
rätt|färd·ig·ande
substantiv
~t ~n rättfärdiga
| Singular | |
|---|---|
| ett rättfärdigande | obestämd form |
| ett rättfärdigandes | obestämd form genitiv |
| rättfärdigandet | bestämd form |
| rättfärdigandets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rättfärdiganden | obestämd form |
| rättfärdigandens | obestämd form genitiv |
| rättfärdigandena | bestämd form |
| rättfärdigandenas | bestämd form genitiv |


