publicerad: 2015
trafikplats
traf·ik|plats
substantiv
~en ~er • plats där vägtrafik sammanförs och fördelas i ett el. flera plan
| Singular | |
|---|---|
| en trafikplats | obestämd form |
| en trafikplats | obestämd form genitiv |
| trafikplatsen | bestämd form |
| trafikplatsens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| trafikplatser | obestämd form |
| trafikplatsers | obestämd form genitiv |
| trafikplatserna | bestämd form |
| trafikplatsernas | bestämd form genitiv |


