publicerad: 2015
utförsgåva
ut·förs|gåva
substantiv
~n ‑gåvor • mest i pl.; naturlig förmåga att klara sig i olika situationer
| Singular | |
|---|---|
| en utförsgåva | obestämd form |
| en utförsgåvas | obestämd form genitiv |
| utförsgåvan | bestämd form |
| utförsgåvans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utförsgåvor | obestämd form |
| utförsgåvors | obestämd form genitiv |
| utförsgåvorna | bestämd form |
| utförsgåvornas | bestämd form genitiv |


