publicerad: 2015
utfalla
ut|falla
verb
‑föll, ‑fallit, pres. ‑faller • ge som resultat: lotten utföll el. föll ut med vinst; försöket utföll till belåtenhet
| Finita former | |
|---|---|
| utfaller | presens aktiv |
| utföll | preteritum aktiv |
| utfall | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att utfalla | infinitiv aktiv |
| har/hade utfallit | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| utfallande | |


