publicerad: 2015
urholkning
ur|holk·ning
substantiv
~en ~ar urholka
| Singular | |
|---|---|
| en urholkning | obestämd form |
| en urholknings | obestämd form genitiv |
| urholkningen | bestämd form |
| urholkningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urholkningar | obestämd form |
| urholkningars | obestämd form genitiv |
| urholkningarna | bestämd form |
| urholkningarnas | bestämd form genitiv |


