publicerad: 2015
vägran
vägr·an
substantiv; best. ~ • till vägra 1,2: en vägran
| Singular | |
|---|---|
| en vägran | obestämd form |
| en vägrans | obestämd form genitiv |
| vägran | bestämd form |
| vägrans | bestämd form genitiv |


