publicerad: 2015
befordringsgång
be·fordr·ings|gång
substantiv
~en ~ar • till befordring 1 1gång 1
| Singular | |
|---|---|
| en befordringsgång | obestämd form |
| en befordringsgångs | obestämd form genitiv |
| befordringsgången | bestämd form |
| befordringsgångens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| befordringsgångar | obestämd form |
| befordringsgångars | obestämd form genitiv |
| befordringsgångarna | bestämd form |
| befordringsgångarnas | bestämd form genitiv |


