publicerad: 2015
habilitet
hab·il·itet
[‑ite´t]
substantiv
~en habil
| Singular | |
|---|---|
| en habilitet | obestämd form |
| en habilitets | obestämd form genitiv |
| habiliteten | bestämd form |
| habilitetens | bestämd form genitiv |


