publicerad: 2015
hallmatta
hall|matta
substantiv
~n ‑mattor • till hall 2 1matta 1
| Singular | |
|---|---|
| en hallmatta | obestämd form |
| en hallmattas | obestämd form genitiv |
| hallmattan | bestämd form |
| hallmattans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hallmattor | obestämd form |
| hallmattors | obestämd form genitiv |
| hallmattorna | bestämd form |
| hallmattornas | bestämd form genitiv |


