publicerad: 2015
hävning
häv·ning
substantiv
~en ~ar • till häva 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en hävning | obestämd form |
| en hävnings | obestämd form genitiv |
| hävningen | bestämd form |
| hävningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hävningar | obestämd form |
| hävningars | obestämd form genitiv |
| hävningarna | bestämd form |
| hävningarnas | bestämd form genitiv |


