publicerad: 2015
inbuckling
in|buckl·ing
substantiv
~en ~ar 2buckla
| Singular | |
|---|---|
| en inbuckling | obestämd form |
| en inbucklings | obestämd form genitiv |
| inbucklingen | bestämd form |
| inbucklingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| inbucklingar | obestämd form |
| inbucklingars | obestämd form genitiv |
| inbucklingarna | bestämd form |
| inbucklingarnas | bestämd form genitiv |


