publicerad: 2015
klanta
klanta
verb
~de ~t • tills. med sig, till:
| Finita former | |
|---|---|
| klantar | presens aktiv |
| klantade | preteritum aktiv |
| klanta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att klanta | infinitiv aktiv |
| har/hade klantat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| klantande | |
klanta sig
• ⟨vard.⟩ bära sig dumt åtOrdform(er) klanta sig
klanta till
• ⟨vard.⟩ klanta till det göra ngt dumtInfinita former att klanta till infinitiv aktiv Presens particip tillklantande


