publicerad: 2015
klarning
1klar·ning
substantiv
~en • till klara
| Singular | |
|---|---|
| en klarning | obestämd form |
| en klarnings | obestämd form genitiv |
| klarningen | bestämd form |
| klarningens | bestämd form genitiv |
2klarn·ing
substantiv
~en • till klarna
| Singular | |
|---|---|
| en klarning | obestämd form |
| en klarnings | obestämd form genitiv |
| klarningen | bestämd form |
| klarningens | bestämd form genitiv |


