publicerad: 2015
kluring
klur·ing
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ klurigt problem
| Singular | |
|---|---|
| en kluring | obestämd form |
| en klurings | obestämd form genitiv |
| kluringen | bestämd form |
| kluringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kluringar | obestämd form |
| kluringars | obestämd form genitiv |
| kluringarna | bestämd form |
| kluringarnas | bestämd form genitiv |


