publicerad: 2015
knatting
knatt·ing
substantiv
~en ~ar 1 ⟨vard.⟩ knatte2 ⟨vard.⟩ liten butelj med sprit
| Singular | |
|---|---|
| en knatting | obestämd form |
| en knattings | obestämd form genitiv |
| knattingen | bestämd form |
| knattingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| knattingar | obestämd form |
| knattingars | obestämd form genitiv |
| knattingarna | bestämd form |
| knattingarnas | bestämd form genitiv |


