publicerad: 2015
meningitfall
mening·it|fall
substantiv
~et; pl. ~ • till fall 2 meningit
| Singular | |
|---|---|
| ett meningitfall | obestämd form |
| ett meningitfalls | obestämd form genitiv |
| meningitfallet | bestämd form |
| meningitfallets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| meningitfall | obestämd form |
| meningitfalls | obestämd form genitiv |
| meningitfallen | bestämd form |
| meningitfallens | bestämd form genitiv |


