publicerad: 2015
meningsbrytning
men·ings|bryt·ning
substantiv
~en ~ar • konfrontation av olika åsikter, gräl
| Singular | |
|---|---|
| en meningsbrytning | obestämd form |
| en meningsbrytnings | obestämd form genitiv |
| meningsbrytningen | bestämd form |
| meningsbrytningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| meningsbrytningar | obestämd form |
| meningsbrytningars | obestämd form genitiv |
| meningsbrytningarna | bestämd form |
| meningsbrytningarnas | bestämd form genitiv |


