publicerad: 2015
naturmedicin
nat·ur|med·ic·in
substantiv
~en ~er • till medicin 1,2 natur 1
| Singular | |
|---|---|
| en naturmedicin | obestämd form |
| en naturmedicins | obestämd form genitiv |
| naturmedicinen | bestämd form |
| naturmedicinens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| naturmediciner | obestämd form |
| naturmediciners | obestämd form genitiv |
| naturmedicinerna | bestämd form |
| naturmedicinernas | bestämd form genitiv |


