publicerad: 2015
obducera
ob·duc·era
verb
~de ~t • öppna och besiktiga död kropp; jfr obduktion
| Finita former | |
|---|---|
| obducerar | presens aktiv |
| obduceras | presens passiv |
| obducerade | preteritum aktiv |
| obducerades | preteritum passiv |
| obducera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att obducera | infinitiv aktiv |
| att obduceras | infinitiv passiv |
| har/hade obducerat | supinum aktiv |
| har/hade obducerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| obducerande | |
| Perfekt particip | |
| en obducerad + substantiv | |
| ett obducerat + substantiv | |
| den/det/de obducerade + substantiv | |


