publicerad: 2015
omyndigförklara
o·mynd·ig|för·klara
verb
~de ~t • omyndigförklara ngn el. förklara ngn omyndig
| Finita former | |
|---|---|
| omyndigförklarar | presens aktiv |
| omyndigförklaras | presens passiv |
| omyndigförklarade | preteritum aktiv |
| omyndigförklarades | preteritum passiv |
| omyndigförklara | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att omyndigförklara | infinitiv aktiv |
| att omyndigförklaras | infinitiv passiv |
| har/hade omyndigförklarat | supinum aktiv |
| har/hade omyndigförklarats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| omyndigförklarande | |
| Perfekt particip | |
| en omyndigförklarad + substantiv | |
| ett omyndigförklarat + substantiv | |
| den/det/de omyndigförklarade + substantiv | |


