publicerad: 2015
ortbrytning
ort|bryt·ning
substantiv
~en • till ort 2 och brytning 3
| Singular | |
|---|---|
| en ortbrytning | obestämd form |
| en ortbrytnings | obestämd form genitiv |
| ortbrytningen | bestämd form |
| ortbrytningens | bestämd form genitiv |


