publicerad: 2015
planlösning
plan|lös·ning
substantiv
~en ~ar • särsk. för bostad
| Singular | |
|---|---|
| en planlösning | obestämd form |
| en planlösnings | obestämd form genitiv |
| planlösningen | bestämd form |
| planlösningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| planlösningar | obestämd form |
| planlösningars | obestämd form genitiv |
| planlösningarna | bestämd form |
| planlösningarnas | bestämd form genitiv |


