publicerad: 2015
prioritetsordning
pri·or·itets|ordn·ing
substantiv
~en ~ar • till ordning 4 prioritet
| Singular | |
|---|---|
| en prioritetsordning | obestämd form |
| en prioritetsordnings | obestämd form genitiv |
| prioritetsordningen | bestämd form |
| prioritetsordningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| prioritetsordningar | obestämd form |
| prioritetsordningars | obestämd form genitiv |
| prioritetsordningarna | bestämd form |
| prioritetsordningarnas | bestämd form genitiv |


