publicerad: 2015
rentunga
ren|tunga
substantiv
~n ‑tungor • till 2ren 1 1tunga 1
| Singular | |
|---|---|
| en rentunga | obestämd form |
| en rentungas | obestämd form genitiv |
| rentungan | bestämd form |
| rentungans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rentungor | obestämd form |
| rentungors | obestämd form genitiv |
| rentungorna | bestämd form |
| rentungornas | bestämd form genitiv |


