publicerad: 2015
rygga
rygga
verb
~de ~t • dra sig tillbaka; om djur: skygga, vika: rygga (tillbaka) för ngt
| Finita former | |
|---|---|
| ryggar | presens aktiv |
| ryggas | presens passiv |
| ryggade | preteritum aktiv |
| ryggades | preteritum passiv |
| rygga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att rygga | infinitiv aktiv |
| att ryggas | infinitiv passiv |
| har/hade ryggat | supinum aktiv |
| har/hade ryggats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| ryggande | |


