publicerad: 2015
rättspraxis
rätts|prax·is
substantiv; best. ~ el. ~en • till 3rätt 1 praxis
| Singular | |
|---|---|
| en rättspraxis | obestämd form |
| en rättspraxis | obestämd form genitiv |
| rättspraxis (rättspraxisen) | bestämd form |
| rättspraxis (rättspraxisens) | bestämd form genitiv |


