publicerad: 2015
rättsobducent
rätts|ob·duc·ent
substantiv
~en ~er • till 3rätt 1 obducent
| Singular | |
|---|---|
| en rättsobducent | obestämd form |
| en rättsobducents | obestämd form genitiv |
| rättsobducenten | bestämd form |
| rättsobducentens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rättsobducenter | obestämd form |
| rättsobducenters | obestämd form genitiv |
| rättsobducenterna | bestämd form |
| rättsobducenternas | bestämd form genitiv |


