publicerad: 2015
rättsnotarie
rätts|not·arie
substantiv
~n ~r • ⟨finl.⟩ person med lägre juridisk examen
| Singular | |
|---|---|
| en rättsnotarie | obestämd form |
| en rättsnotaries | obestämd form genitiv |
| rättsnotarien | bestämd form |
| rättsnotariens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rättsnotarier | obestämd form |
| rättsnotariers | obestämd form genitiv |
| rättsnotarierna | bestämd form |
| rättsnotariernas | bestämd form genitiv |


