publicerad: 2015
självbehärskning
själv|be·härsk·ning
substantiv
~en själv behärskning 1
| Singular | |
|---|---|
| en självbehärskning | obestämd form |
| en självbehärsknings | obestämd form genitiv |
| självbehärskningen | bestämd form |
| självbehärskningens | bestämd form genitiv |


