publicerad: 2015
smitta
1smitta
substantiv
~n smittor • spridning av sjukdom; äv. bildl. – I sammansättn. smitt-, smitto-.
| Singular | |
|---|---|
| en smitta | obestämd form |
| en smittas | obestämd form genitiv |
| smittan | bestämd form |
| smittans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| smittor | obestämd form |
| smittors | obestämd form genitiv |
| smittorna | bestämd form |
| smittornas | bestämd form genitiv |
2smitta
verb
~de ~t • överföra sjukdomsalstrande bakterier el. virus; äv. bildl.: ett smittande skratt
| Finita former | |
|---|---|
| smittar | presens aktiv |
| smittas | presens passiv |
| smittade | preteritum aktiv |
| smittades | preteritum passiv |
| smitta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att smitta | infinitiv aktiv |
| att smittas | infinitiv passiv |
| har/hade smittat | supinum aktiv |
| har/hade smittats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| smittande | |
| Perfekt particip | |
| en smittad + substantiv | |
| ett smittat + substantiv | |
| den/det/de smittade + substantiv | |
smitta av sig
• sprida sig från person till personInfinita former att smitta av sig infinitiv aktiv
smitta ner
• smittaInfinita former att smitta ner infinitiv aktiv Presens particip nersmittande Perfekt particip en nersmittad + substantiv ett nersmittat + substantiv den/det/de nersmittade + substantiv


