publicerad: 2015
tuta
1tuta
substantiv
~n tutor 1 signalanordning, lur, siren2 hölje att trä på finger till skydd
| Singular | |
|---|---|
| en tuta | obestämd form |
| en tutas | obestämd form genitiv |
| tutan | bestämd form |
| tutans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tutor | obestämd form |
| tutors | obestämd form genitiv |
| tutorna | bestämd form |
| tutornas | bestämd form genitiv |
2tuta
verb
~de ~t 1 blåsa i instrument; signalera med ljud2 ⟨vard.⟩ dricka sprit, supa
| Finita former | |
|---|---|
| tutar | presens aktiv |
| tutas | presens passiv |
| tutade | preteritum aktiv |
| tutades | preteritum passiv |
| tuta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att tuta | infinitiv aktiv |
| att tutas | infinitiv passiv |
| har/hade tutat | supinum aktiv |
| har/hade tutats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| tutande | |


