publicerad: 2015
uppruggning
upp|rugg·ning
substantiv
~en ~ar rugga 1
| Singular | |
|---|---|
| en uppruggning | obestämd form |
| en uppruggnings | obestämd form genitiv |
| uppruggningen | bestämd form |
| uppruggningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uppruggningar | obestämd form |
| uppruggningars | obestämd form genitiv |
| uppruggningarna | bestämd form |
| uppruggningarnas | bestämd form genitiv |


