publicerad: 2015
urinväg
ur·in|väg
substantiv
~en ~ar • mest i pl.; till väg 2 urin
| Singular | |
|---|---|
| en urinväg | obestämd form |
| en urinvägs | obestämd form genitiv |
| urinvägen | bestämd form |
| urinvägens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urinvägar | obestämd form |
| urinvägars | obestämd form genitiv |
| urinvägarna | bestämd form |
| urinvägarnas | bestämd form genitiv |


