publicerad: 2015
utmanare
ut|man·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑manarna utmana
| Singular | |
|---|---|
| en utmanare | obestämd form |
| en utmanares | obestämd form genitiv |
| utmanaren | bestämd form |
| utmanarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utmanare | obestämd form |
| utmanares | obestämd form genitiv |
| utmanarna | bestämd form |
| utmanarnas | bestämd form genitiv |


