publicerad: 2015
utminutering
ut|min·ut·er·ing
substantiv
~en ~ar • ⟨ngt åld.⟩ utminutera
| Singular | |
|---|---|
| en utminutering | obestämd form |
| en utminuterings | obestämd form genitiv |
| utminuteringen | bestämd form |
| utminuteringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utminuteringar | obestämd form |
| utminuteringars | obestämd form genitiv |
| utminuteringarna | bestämd form |
| utminuteringarnas | bestämd form genitiv |


