publicerad: 2015
utstrålning
ut|strål·ning
substantiv
~en ~ar 1 till stråla ut 12 förmåga att fascinera el. fängsla; charm
| Singular | |
|---|---|
| en utstrålning | obestämd form |
| en utstrålnings | obestämd form genitiv |
| utstrålningen | bestämd form |
| utstrålningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utstrålningar | obestämd form |
| utstrålningars | obestämd form genitiv |
| utstrålningarna | bestämd form |
| utstrålningarnas | bestämd form genitiv |


