publicerad: 2015
utsträckning
ut|sträck·ning
substantiv
~en ~ar 1 grad, omfattning: i stor utsträckning2 läge, orientering
| Singular | |
|---|---|
| en utsträckning | obestämd form |
| en utsträcknings | obestämd form genitiv |
| utsträckningen | bestämd form |
| utsträckningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utsträckningar | obestämd form |
| utsträckningars | obestämd form genitiv |
| utsträckningarna | bestämd form |
| utsträckningarnas | bestämd form genitiv |


