publicerad: 2015
vänja
vänja
verb
vande, vant, vand n. vant, pres. vänjer • göra van vid, anpassa: vänja barnen vid att tvätta händerna före maten
| Finita former | |
|---|---|
| vänjer | presens aktiv |
| vänjs (vänjes) | presens passiv |
| vande | preteritum aktiv |
| vandes | preteritum passiv |
| vänj | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att vänja | infinitiv aktiv |
| att vänjas | infinitiv passiv |
| har/hade vant | supinum aktiv |
| har/hade vants | supinum passiv |
| Presens particip | |
| vänjande | |
| Perfekt particip | |
| en vand + substantiv | |
| ett vant + substantiv | |
| den/det/de vanda + substantiv | |
vänja av
• vänja av el. avvänja ngn vid/från ngtInfinita former att vänja av infinitiv aktiv Presens particip avvänjande Perfekt particip en avvand + substantiv ett avvant + substantiv den/det/de avvanda + substantiv
vänja sig
• bli van vid ngtOrdform(er) vänja sig


