publicerad: 2015
vikare
vik·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. vikarna • en säl
| Singular | |
|---|---|
| en vikare | obestämd form |
| en vikares | obestämd form genitiv |
| vikaren | bestämd form |
| vikarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vikare | obestämd form |
| vikares | obestämd form genitiv |
| vikarna | bestämd form |
| vikarnas | bestämd form genitiv |


