publicerad: 2015
vik
vik
substantiv
~en ~ar • inbuktning i kust; en vän i viken en hjärtevän
| Singular | |
|---|---|
| en vik | obestämd form |
| en viks | obestämd form genitiv |
| viken | bestämd form |
| vikens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vikar | obestämd form |
| vikars | obestämd form genitiv |
| vikarna | bestämd form |
| vikarnas | bestämd form genitiv |


