publicerad: 2015
vikariat
vik·ari·at
[‑a´t]
substantiv
~et; pl. ~ • tjänst som vikarie
| Singular | |
|---|---|
| ett vikariat | obestämd form |
| ett vikariats | obestämd form genitiv |
| vikariatet | bestämd form |
| vikariatets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vikariat | obestämd form |
| vikariats | obestämd form genitiv |
| vikariaten | bestämd form |
| vikariatens | bestämd form genitiv |


