publicerad: 2015
vittnesförhör
vittn·es|för·hör
substantiv
~et; pl. ~ • till förhör 2 vittne 1
| Singular | |
|---|---|
| ett vittnesförhör | obestämd form |
| ett vittnesförhörs | obestämd form genitiv |
| vittnesförhöret | bestämd form |
| vittnesförhörets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vittnesförhör | obestämd form |
| vittnesförhörs | obestämd form genitiv |
| vittnesförhören | bestämd form |
| vittnesförhörens | bestämd form genitiv |


