publicerad: 2015
bekväma
be·kväma
verb
~de ~t • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| bekvämar | presens aktiv |
| bekvämade | preteritum aktiv |
| bekväma | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att bekväma | infinitiv aktiv |
| har/hade bekvämat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| bekvämande | |
bekväma sig
• bekväma sig till ngt motvilligt förmå sig till ngtOrdform(er) bekväma sig


