publicerad: 2015
besättningsman
be·sätt·nings|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen • till besättning 1 1man 1
| Singular | |
|---|---|
| en besättningsman | obestämd form |
| en besättningsmans | obestämd form genitiv |
| besättningsmannen | bestämd form |
| besättningsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| besättningsmän | obestämd form |
| besättningsmäns | obestämd form genitiv |
| besättningsmännen | bestämd form |
| besättningsmännens | bestämd form genitiv |


