publicerad: 2015
kollektivism
kol·lekt·iv·ism
[‑is´m]
substantiv
~en • åskådning som ställer det samfällda i motsats till individerna i förgrunden
| Singular | |
|---|---|
| en kollektivism | obestämd form |
| en kollektivisms | obestämd form genitiv |
| kollektivismen | bestämd form |
| kollektivismens | bestämd form genitiv |


