publicerad: 2015
prägling
prägl·ing
substantiv
~en ~ar • till prägla 1,2 – Alla sammansättn. med präglings- hör till prägla 1.
| Singular | |
|---|---|
| en prägling | obestämd form |
| en präglings | obestämd form genitiv |
| präglingen | bestämd form |
| präglingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| präglingar | obestämd form |
| präglingars | obestämd form genitiv |
| präglingarna | bestämd form |
| präglingarnas | bestämd form genitiv |


