publicerad: 2015
förläning
för·län·ing
substantiv
~en ~ar • i äldre tid: belöning för krigstjänst e.d. ofta ett slott el. ett område ("län")
| Singular | |
|---|---|
| en förläning | obestämd form |
| en förlänings | obestämd form genitiv |
| förläningen | bestämd form |
| förläningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förläningar | obestämd form |
| förläningars | obestämd form genitiv |
| förläningarna | bestämd form |
| förläningarnas | bestämd form genitiv |


