publicerad: 2015
förvinter
för|vinter
[fö`r‑]
substantiv
~n ‑vintrar vinter
| Singular | |
|---|---|
| en förvinter | obestämd form |
| en förvinters | obestämd form genitiv |
| förvintern | bestämd form |
| förvinterns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förvintrar | obestämd form |
| förvintrars | obestämd form genitiv |
| förvintrarna | bestämd form |
| förvintrarnas | bestämd form genitiv |


