publicerad: 2015
klarlägga
klar|lägga
verb
‑lade, ‑lagt, ‑lagd n. ‑lagt, pres. ‑lägger • klargöra
| Finita former | |
|---|---|
| klarlägger | presens aktiv |
| klarläggs (klarlägges) | presens passiv |
| klarlade | preteritum aktiv |
| klarlades | preteritum passiv |
| klarlägg | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att klarlägga | infinitiv aktiv |
| att klarläggas | infinitiv passiv |
| har/hade klarlagt | supinum aktiv |
| har/hade klarlagts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| klarläggande | |
| Perfekt particip | |
| en klarlagd + substantiv | |
| ett klarlagt + substantiv | |
| den/det/de klarlagda + substantiv | |


