publicerad: 2015
begåvning
be·gåv·ning
substantiv
~en ~ar • intelligens; talang; begåvad person
| Singular | |
|---|---|
| en begåvning | obestämd form |
| en begåvnings | obestämd form genitiv |
| begåvningen | bestämd form |
| begåvningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| begåvningar | obestämd form |
| begåvningars | obestämd form genitiv |
| begåvningarna | bestämd form |
| begåvningarnas | bestämd form genitiv |


